ဒီေန႔ ေဘာလုံးသြားကန္ျဖစ္တယ္။
...ေဘာကန္ဖိနပ္အသစ္ေလးနဲ႔ေပါ့။ ေတာ္ေတာ္ေလးကန္လုိ႔ေကာင္းတယ္ (၂ ဂိုးေတာင္ရႈးခဲ့ေသးတယ္)။

ေဘာလုံးကြင္းသြားရင္းနဲ႔ လမ္းေဘးကေခြးေတြကို သြားၿပီးေတာ့ စဥ္းစားမိတယ္။ ျမန္မာစကားမွာ လမ္းေဘးဆိုတာက မေကာင္းဘူးေလ သိတဲ့အတုိင္းပဲ။ အဲဒီေခြးေတြက တကယ္သနားဖို႔ေကာင္းပါတယ္။ ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ့ သူတုိ႔မွာ IDENTITY မရိွလို႔ပါ။ အဲဒါမရိွေတာ့ လမ္းသြားလမ္းလာ၊ သူစိမ္းေတြကိုလည္း မေဟာင္ရဲေတာ့ဘူးေလ။ ေခြးျဖစ္ေနၿပီးမွ မေဟာင္ရဲတဲ့ဘဝ...
ေအာ္...သူတို႔ဘဝမ်ား ေတာ္ေတာ္ေလးကို ရင္နာဖို႔ေကာင္းတာပါလား။

အဲဒီေခြးေတြနဲ႔ကို္ယ့္ကိုယ္ကို သြားႏိႈင္းမိတယ္...(ႏိႈင္းစရာရွားလို႔ဗ်ာ...) ၿပီးေတာ့ ဒီလုိစဥ္းစားမိတယ္။
...တကယ္လုိ႔မ်ား ငါလည္း ကိုယ့္ႏုိင္ငံမဟုတ္တဲ့ တေနရာရာကို ေရာက္သြားခဲ့ရင္ အဲဒီေခြးလိုပဲ သူမ်ားကိုလည္းမေဟာင္ရဲ အမွီးကုတ္ၿပီးေတာ့ ေနေနရမလားလုိ႔ပါ...

အဲဒီလုိစဥ္းစားရင္းနဲ႔ပဲ ျမန္မာႏုိင္ငံသားဆိုတဲ့ IDENTITY ကိုလည္းတန္ဖိုးထားတတ္လာတယ္။ ပုိၿပီးေတာ့လည္း ကို္ယ့္ရဲ႕ျဖစ္ျခင္းကို ဂုဏ္ယူမိလာတယ္။

ကို္ယ့္ရဲ႕ႏုိင္ငံမွာ IDENTITY အျပည့္အဝနဲ႔ေနထုိင္ခြင့္ေပးတဲ့ က်ေနာ္ကိုးကြယ္တဲ့ ဘုရားသခင္ကိုလည္း အထူးေက်းဇူးတင္မိတယ္...